Fluitend begon ik aan de dag …
De wekker ging, ok … nog 1 x snoozen, om er vervolgens fluitend uit te gaan. De gedachte dat ik weer vanuit mijn kantoor kon werken, stemde mij vrolijk. Zo’n dag waarop je spontaan zin hebt om je mooiste jurkje aan te doen. Douchen, ontbijten, de lunchpakketjes voorbereiden en op tijd de deur uit. Dochter naar school gebracht en door naar het werk. Zo’n oud, vertrouwd gevoel.
Om 9 uur stond een webinar over werkgeluk op het programma. Net te weinig tijd om echt iets te doen, waardoor ik alsnog druk ben met onbenullige dingen. Op het moment dat ik mijn laptop wil openen, laat ik hem uit mijn handen glijden op de tafel. Oeps! En, hij startte daarna ook niet meer. 2 x oeps!
Snel schakelen naar het volgen van het webinar via mijn telefoon. De laptop volgt daarna wel. Flink balen, want mijn eigen laptop is laatst al kaduuk gegaan.
Het webinar was erg inspirerend. Het onderwerp werkgeluk blijft boeiend en inspirerend om de insteek van andere professionals te horen. Eén boodschap was dat werkgeluk vaak in kleine dingen zit. Hoe treffend vandaag!
Ik baalde er flink van dat ik mijn boeltje weer in kon pakken om thuis achter mijn pc te gaan werken. Misschien dat mijn IT-support thuis nog iets kon betekenen voor de laptop. Anders zou ik toch wel erg onthand zijn.
Picture this
Om dat baalgevoel de kop in te drukken, ging ik, onderweg naar huis, mijn best doen om een treffende foto te schieten voor de wekelijkse smartfoto challenge. Het thema van vandaag is ‘licht’. Super leuk om foto’s te maken met een specifiek thema.
Hoopvol kwam ik weer thuis. Het duurde even voordat mijn IT-support beschikbaar was. Dat duurde mij te lang.
De laptop deed iedere keer nog wel een opstartpoging en viel daarna uit. Had ik dat laatst ook niet? Laat ik hem eens opnieuw aanzetten en eerst de stekker in het stopcontact doen.
Dikke Oeps …. hij startte weer! Er werd keihard om gelachen … Die voelde ik al aankomen. Het was ook grappig. En, toch bleef dat baalgevoel aankloppen. Jeetje, wat kan jezelf in de weg zitten (om niks). Wat kan je doen?
Wat? Geen chocolade?
Hulpbronnen inzetten: op zoek gaan naar dingen die je helpen. Ik heb chocolade geprobeerd. Was heerlijk, en het had onvoldoende effect. Eerlijk gezegd, was dat ook nooit een echte hulpbron van mij. Bij gebrek aan drop ga je toch nieuwe wegen uitproberen.
Andere gedachten?: ‘wat goed dat je het zelf hebt opgelost’ 😉 Of ‘fijn dat je geen nieuwe laptop hoeft te kopen’. Die laatste gedachten was zeker helpend.
Mijn ratio weet al lang dat het onzinnig is om te lang te blijven hangen in het baalgevoel. Je (werk-) geluk wordt 10% bepaald door de omstandigheden, 50% door je aanleg en 40% door doelbewuste acties. Ook die kwam voorbij tijdens het webinar. Toch voelde het alsof de omstandigheden een enorme stempel op mijn dag zouden drukken.
Opnieuw proberen om mijn focus te verleggen. Eerst maar even die foto uploaden. Het werd toch een foto van de dag ervoor. Het bestellen van een nieuwe bureaustoel voelde als een nuttige bezigheid. Dank aan Yvette Schoorl voor het advies. In contact zijn met een paar klanten over hun progressie, voelde als erg zinvol. Lunch vormde een mooie onderbreking.
Focus op rechts
Om vervolgens aan de slag te gaan met een motiverende actie van mijn actielijst: een training motiverende gespreksvoering. De projecten waar ik aan wilde werken, liet ik even links liggen. Er waren genoeg andere dingen die ik kon oppakken om de dag positief te eindigen.
Een verhaal borrelde op …. Zal ik hierover een blog schrijven? Nee, focus nu op de acties waar je mee bezig bent.
Werkgeluk is soms echt werken. Je hebt daar zelf de grootste invloed op. Als ik terugkijk op de dag zie ik dat de pijlers van werkgeluk: purpose/zingeving, autonomie/talenten en waardering/erkenning, mijn dag glans hebben geven.
Al roerend in de pan pruttelde deze blog verder door in mijn hoofd. En om de dag in stijl te eindigen, zat mijn mooie jurkje onder de pastasaus.
